Dzień 11 Dżungla

Dziś czekało nas kilka godzin marszu. Jednakże długi sen podziałał na nas bardzo dobrze i odbudowująco. Nasz przewodnik był zaskoczony jakim tempem go dziś uraczyliśmy. Latka lecą, ale forma została- przypomniała nam się wspinaczka w kanionie Colca :)
Forma Barona pozostawiała wiele do życzenia, ale trzeba mu oddać że był bardzo odwodniony a z wyglądu przypominał bardziej pielgrzyma z Lichenia niż Johna Rambo. Przejść tyle kilometrów po tak trudnym terenie w sandałkach-jezuskach to nie lada sztuka. Na wieczór dotarliśmy do niewielkiej stopy w środku dżungli. Obok znajdował się wodospad, który posłużył nam za prysznic tego wieczoru. Całe szczęście, bo Rexona nie dała rady. Nikoś uświadomił nam, jak wyglądają nimfy wodne w wydaniu tajskim.
Po tym dniu byliśmy pełni podziwu dla amerykańskich chłopców, którzy w trakcie wojny wietnamskiej musieli radzić sobie w podobnych warunkach. Wieczór upłynął pod znakiem godzin dyskusji na tematy polityczne. Ustaliliśmy nowy, lepszy porządek świata, Juras ograł wszyskich w pokera a Baron kontynuował chorobowe. Ja za to zmarzłem w nocy tak, że aż przypomniało mi się Salar de Ujuni i ujemne temperatury jakimi się tam w nocy raczyliśmy. Była to jedna z moich gorszych nocy ostatnimi czasy.

Ps. Moja broda zaczyna chyba żyć własnym życiem. Mam wrażenie, że nocą zaczyna do mnie przemawiać. ;)))


W imieniu Seby opublikowal Grzybek